مقدمه: عمل جراحی در سطح صحیح، یکی از مهمترین نگرانی ها در درمان بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان (AIS) است. تغییر در تعداد مهره ها می تواند به طور بالقوه منجر به انجام جراحی اشتباه شود. این امکان وجود دارد که بروز و نوع این تغییرات تحت تاثیر عوامل مختلفی از قبیل نژاد باشد. در مطالعه گذشته نگر حاضر، شیوع این تغییرات در بیماران مبتلا به AIS ایرانی بررسی شده است. مواد و روش ها: از سال 2012 تا 2017، جراحی فیوژن ستون فقرات برای درمان AIS در 125 بیمار انجام شد. مهره های پشتی و کمری تحت رادیوگرافی خلفی بعد از عمل قرار گرفتند. اولین مهره پشتی، مهره متصل به اولین جفت دنده در نظر گرفته شد. شمارش از بالا به پایین انجام شد. مهره های ناحیه کمری دقیقا از زیر آخرین مهره که یک جفت دنده به آن متصل بود شروع می شد. یافته ها: در 18 بیمار (14. 4٪ ) شمارش غیر طبیعی مهره مشاهده شد. شیوع تعداد غیر طبیعی مهره های کمری نسبت به مهره های پشتی بیشتر بود (10. 4٪ در مقابل 4٪ ). در 5 بیمار (4٪ ) تعداد 11مهره پشتی مشاهده شد. در 11 بیمار (8/8٪ ) 4 مهره کمری مشاهده شد. 2 بیمار، 6 مهره کمری (1. 6٪ ) داشتند. هیچ بیماری با تعداد غیر طبیعی مهره های پشتی و کمری همزمان وجود نداشت. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در بیماران مبتلا به AIS در ایران تعداد غیر طبیعی مهره های پشتی و کمری نسبتا بالا است. لازم است که قبل از عمل مهره ها را بر اساس یک پروتکل سازمان یافته شمارش کرده تا از جراحی اشتباه در بیماران AIS جلوگیری شود.

مقدمه: روش شایع در وسیله گذاری در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده از تثبیت باهوک در چندین مهره در تمامی طول انحنا است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه مدت استفاده از تثبیت دوگانه به کمک پیچ های پدیکولار در ناحیه لومبار و هوک در بالای قوس های اسکولیوز نوع ایدیوپاتیک نوجوانان است.مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر،34  بیمار28) دختر و6 پسر) که در دانشگاه علوم پزشکی شیراز تحت عمل جراحی فیوژن پشتی ستون فقرات با روش هیبرید قرار گرفته بودند، بررسی شدند. میانگین زمان پیگیری33.6  ماه24-72) ماه) و میانگین سن بیماران در زمان جراحی14.4  سال11-27) سال) بود. زاویه انحنای اصلی و فرعی، زاویه اولین مهره و اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن، انحراف از خط وسط و چرخش مهره آپیکال انحنای اصلی و همچنین وضعیت قسمت های مختلف ستون فقرات در محور ساژیتال، در عکس های پرتو نگاری قبل از عمل، سه تا پنج روز بعد از عمل و در آخرین مراجعه اندازه گیری و میزان های مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. در مراجعه آخر، بررسی کلینیکی با پرسشنامهSRS-24  انجام شد.یافته ها: میانگین اندازه زاویه انحنانی اصلی، از 63.2 درجه قبل از عمل به27.1  بعد از عمل کاهش یافت و این میزان با میزان تصحیح انحنای اصلی در عکس های «خم شدن به طرفین» قبل از عمل قابل مقایسه بود. میزان تصحیح چرخش مهره آپیکال 60 درصد و میزان تصحیح انحراف از خط وسط آن55  درصد بود. زاویه اولین مهره بعد از اتمام فیوژن 51 درصد و زاویه اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن70  درصد تصحیح نشان داد. تغییر لومبار بر اساس تقسیم بندی «لنک» (Lenke) بهبود قابل ملاحظه داشت. زاویه در محور ساژیتال ناحیه تراکولومبار از +1.1 درجه قبل ازعمل به -8.9 درجه بعد از عمل تغییر یافت.نتیجه گیری: پیچ پدیکول در ناحیه لومبار که در سیستم هیبرید به کار گرفته می شود می تواند تصحیح بهتری ایجاد کند. نگهداری تصحیح و همچنین تصحیح در ناحیه وسیله گذاری نشده پایین فیوژن نیز در این سیستم بهتر است.

مقدمه: بیشتر مطالعات انجام شده جهت بررسی نتایج جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی (Adolescent Idiopathic Scoliosis)، به ارزیابی میزان بهبود درجه انحراف ستون فقرات و شاخص های رادیوگرافیک استوار بوده است و اطلاعات کمی از میزان رضایت مندی بیماران بعد از عمل جراحی در دسترس می باشد. این مطالعه، با هدف ارزیابی نتایج جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک با تکیه بر جنبه اجتماعی، روانی و عملکردی در کنار شاخص های رادیوگرافیک طراحی گردید.روش ها: مطالعه به صورت مقطعی (cross-sectional) بر روی بیماران کاندید جراحی مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک صورت گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه SR 30 (پرسش نامه شماره 30 انجمن پژوهشگران بیماری اسکولیوز) استفاده گردید. این پرسش نامه قبل و 24 ماه پس از عمل توسط بیماران تکمیل شد و سپس نتایج حاصل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 43 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین شاخص رضایت مندی بیماران قبل و پس از جراحی 2.7±0.3 و 4.2±0.2 بود که نشانه پیشرفت چشم گیر وضعیت بیماران بود (P<0.01). تصویر بدنی کلی از خود (General self image)، وضعیت روحی و عملکرد و سطح فعالیت بیماران نیز همگی پیشرفت قابل توجهی نشان داد (P<0.01). درد یافته مهمی در بیماران ما نبود. در مجموع %95 بیماران رضایت بالا و %5 رضایت نسبی داشتند.نتیجه گیری: عمل جراحی علاوه بر اصلاح قابل توجه بدشکلی ستون فقرات، بهبود چشم گیری در وضعیت روحی و رضایت مندی و سطح فعالیت بیماران خواهد داشت.

زمینه و هدف: اسکولیوز یکی از شایع ترین دفورمیتی های ستون فقرات می باشد و موجب کاهش عملکرد ریوی می شود. در مورد تغییرات عملکرد ریوی پس از اصلاح جراحی در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ریوی پس از جراحی با توجه به نوع جراحی انجام شده در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان بود.روش بررسی: 65 بیمار با تشخیص اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان که در بیمارستان شفا یحیاییان از سال 1376 تا 1386 تحت عمل جراحی اصلاحی ستون فقرات قرار گرفته بودند و اطلاعات مربوط به آزمون عملکرد ریوی قبل از انجام جراحی آن ها موجود بود، وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس نوع جراحی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل 25 بیمار با فیوژن خلفی(PSF) ، گروه دوم شامل 29 بیمار با فیوژن قدامی و خلفی توام (ASF+PSF) و گروه سوم شامل 10 بیمار با فیوژن خلفی به علاوه توراکوپلاستی (PSF+Thoracoplasty) بود. مقادیر مطلق و درصد پیش بینی شده ظرفیت حیاتی حداکثر (FVC) و حجم بازدمی ثانیه اول (FEV 1) قبل از جراحی و در آخرین پی گیری بیمار با هم مقایسه شدند و رابطه آن ها با نوع جراحی، بررسی شد.یافته ها: هیچ رابطه معنی داری بین نوع جراحی انجام شده و میزان تغییرات آزمون عملکردی ریوی وجود نداشت ( (P>0.05میزان FVC و FEV1 بیماران پس از سپری شدن حداقل دو سال از زمان جراحی در گروه های بیماران همانند مقادیر FVC و FEV1 قبل از جراحی بود.نتیجه گیری: پس از گذشت حداقل دو سال از زمان جراحی بین روش های جراحی از نظر نتایج آزمون عملکرد ریوی تفاوتی موجود نبود.

سابقه و هدف: اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی یکی از ناهنجاری های پیچیده و رایج ستون فقرات است و منجر به درد و ناراحتی زیادی برای افراد می شود و پیامدها و عوارضی نیز به دنبال دارد. تمرینات و رویکردهای مختلفی برای اصلاح این ناهنجاری وجود دارد. تمرینات شروث یکی از تمرینات اثربخش در این راستا محسوب می شود. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تمرینات اصلاحی شروث بر زاویه کاب، انعطاف پذیری و ظرفیت عملکردی نوجوانان مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون، 24 نوجوان مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک در دو گروه کنترل و تجربی به صورت تصادفی قرار گرفتند. برنامه تمرینی شروث به مدت ده هفته به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری متغیرهای وابسته پژوهش از X-RAY برای زاویه کاب، از آزمون نشستن و خم شدن به جلو برای انعطاف پذیری و از آزمون میدانی 6MWT برای ظرفیت عملکردی استفاده شد. از روش ترکیبی تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در نرم افزارSPSS نسخه 23 برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد (05/0>P). یافته ها: نتایج نشان داد پس ازده هفته تمرینات شروث، تفاوت معنی داری درکاهش زاویه کاب، افزایش انعطاف پذیری و ظرفیت عملکردی از پیش آزمون تا پس آزمون درگروه تمرین دیده شد، امادرگروه کنترل تفاوت معنی داری حاصل نشد (05/0>P). نتیجه گیری: برنامه تمرینات شروث با توجه به اینکه کل زنجیره حرکتی را درگیر می کند، در کاهش زاویه انحنای جانبی ستون فقرات افراد مبتلابه ناهنجاری اسکولیوز ایدیوپاتیک اثربخشی مطلوبی دارد. با توجه به ماهیت این تمرینات و نتایج حاصل از آن می توان از این نوع تمرینات در اصلاح افراد دارای دفورمیتی اسکولیوز ایدیوپاتیک استفاده کرد.

زمینه و هدف: علی رغم پیشرفت های چشمگیر در زمینه درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک، اتیولوژی بیماری مشخص نمی باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تراکم استخوان دختران مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک و افراد سالم می باشد.روش بررسی: 57 دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک، 12 تا 20 ساله (بدون سابقه بیماری نوروماسکولار، دفورمیتی مادرزادی مهره یا سابقه جراحی قبلی ستون فقرات) با 100 فرد سالم در همان محدوده سنی مورد مقایسه قرار گرفتند. تراکم استخوان هر 157 نفر با روش جذب سنجی دوگانه با دستگاه هولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین تراکم استخوان استاندارد شده بر اساس نژاد (S-BMD) در دو گروه شاهد و بیمار به ترتیب 982.57 و 914.47 بود (P=0.030). میانگین تراکم استخوان ستون فقرات (Spine BMD) در دو گروه به ترتیب 0.89 و 0.83 بود (P=0.030). میانگین تراکم استخوان اطراف هیپ (Hip BMD) نیز در دو گروه به ترتیب 0.85 و 0.78 بود (p=0.004) که تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. محل انحنا بر اساس طبقه بندی Lenke تفاوت معنی داری در مقدار S-BMD، Hip BMD و Spine BMD ایجاد نمی کرد (به ترتیب P=0.208، P=0.061 و P=0.274) ولی با افزایش زاویه انحنا میزان S-BMD و Spine BMD کاهش قابل ملاحظه ای نشان می داد (به ترتیب P=0.017 و P=0.016) ضمن این که Hip BMD نیز با افزایش زاویه انحنا کاهش نشان می داد ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.069).نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده میزان تراکم استخوان های افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک از جمعیت عادی کم تر است و با افزایش زاویه انحنا در بین بیماران نیز تراکم استخوان ها سیر نزولی دارد. البته پی بردن به ماهیت بیماری نیازمند انجام مطالعات بیش تر می باشد.

زمینه و هدف اسکولیوز ایدیوپاتیک یکی از ناهنجاری های نسبتا شایع در نوجوانان است که می تواند موجب اختلال در کنترل پاسچر و کنترل حرکت گردد، لذا هدف این مطالعه تعیین و مقایسه کنترل پاسچر و موتور کنترل در نوجوانان دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک با افراد سالم بود. مواد وروش ها: در این مطالعه توصیفی از 79 مراجعه کننده به مرکز جامع توان بخشی هلال احمر تهران در سال 1396، تعداد 57 نفر دارای اسکولیوز و 22 نفر افراد سالم به صورت هدف مند انتخاب و متغیرهای کنترل پاسچر و موتور کنترل با استفاده از دستگاه پاسچرگرافی اندازه گیری گردید. آزمون های t مستقل و Mann-Whitney U برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای کنترل پاسچر و موتور کنترل در افراد دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0≥ p). نتیجه گیری با توجه به نتایج به نظر می رسدکه ناهنجاری اسکولیوز ایدیوپاتیک احتمالا نمی تواند به طور معنی داری سبب تغییر در کنترل پاسچر و موتورکنترل نوجوانان گردد.

مقدمه و اهداف اسکولیوز ناشناخته نوجوانی یک ناهنجاری پیچیده و با شیوع بالاست که راستای ستون فقرات، اختلال درکنترل پاسچر و مکانیک راه رفتن را تحت تأثیر قرار می دهد. این مطالعه تأثیرات بیومکانیکی سمت انحنای اسکولیوز کمری بر پارامترهای کینماتیکی مرکز فشار پا و گشتاور آزاد را ارزیابی کرد.مواد و روش ها در این مطالعه، 14 نوجوان مبتلا به اسکولیوز ناشناخته نوجوانی کمری (7 نفر با انحنای راست و 7 نفر با انحنای چپ) و 16 نفر دیگر که گروه کنترل سالم را تشکیل می دادند شرکت کردند. داده های مربوط به کینماتیک مرکز فشار پاها و گشتاور آزاد راه رفتن مبتنی بر خروجی 2 صفحه نیروی کیستلر در طول فاز استقرار راه رفتن جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از تکنیک های مانووا برای داده های گسسته و نقشه برداری پارامتری آماری  (SPM)برای داده های سری زمانی انجام شدند. یافته ها نتایج نشان داد گروه اسکولیوز اصلی طول قد (021/p=0) و طول تنه (052/p=0) بلندتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند. همچنین تفاوت معنی داری در تغییرات مرکز فشار و گشتاور آزاد در پای راست بین گروه ها مشاهده نشد. با این حال زیرگروه اسکولیوز کمری چپ در پای چپ (سمت تحدب) دامنه(COPAP) بزرگ تری در مقایسه با گروه کنترل (0/027=p) و همچنین گشتاور آزاد و ضربه گشتاور آزاد بزرگ تری را در مقایسه با زیر گروه اسکولیوزکمری راست (019/p=0) نشان دادند.نتیجه گیری زیرگروه های اسکولیوز کمری راست و چپ سازگاری های راه رفتن مشخصی ، به ویژه در مرکز فشار و پویایی گشتاور آزاد را نشان دادند. ادغام زیرگروه ها تفاوت های بیومکانیکی قابل توجهی را پنهان کرد و نیاز به استراتژی های توان بخشی ویژه برای هر سمت انحنا را برای افزایش ثبات راه رفتن و کنترل عصبی عضلانی در اسکولیوز ناشناخته نوجوانی برجسته کرد. مطالعات آینده باید زیر گروه های اسکولیوز را به طور جداگانه تجزیه و تحلیل کنند تا پروفایل های بیومکانیکی آن ها را مشخص کنند.